محققین دانشگاه بوستون با بررسی مطالعات مرکز قلب فارمنگهام به بررسی ریسک فاکتورهای در ارتباط با افزایش خطر دمانس پرداختند. هدف از این مطالعه بررسی دقیق آماری ریسک فاکتورهای مرتبط در این بیماران بود تا شاید بتوان به کمک آن، میزان بروز این پدیده را به حداقل رساند.
دمانس یکی از مهمترین علل وابستگی و ناتوانی در جمعیت مسن سال می باشد و در حال حاضر دارویی برای درمان این پدیده وجود ندارد. بنابراین شناسایی ریسک فاکتورهای مربوط به نحوه زندگی در آن می تواند با پیشگیری از بروز دمانس کمک بزرگی برای ما باشد.
با بررسی داده های این مطالعه که در سال های 1979 الی 1983 میلادی انجام گرفته بود، در بیمارانی که بعدها به پدیده دمانس دچار شده بودند، مشاهده شد که همان طور که انتظار می رود، سن بالاتر به طور واضحی در ارتباط مستقیم با این پدیده می باشد. بیوگی، BMI پایین و خواب کم نیز در تسریع روند این قضیه موثر هستند.
کار با وسایل غربالگری دمانس اکثراً مستلزم متخصص خود می باشد. اما مرحله اول غربالگری می تواند توسط پزشک خانواده یا حتی اعضای خانواده انجام پذیرد. به همین دلیل محققین در پی ساخت روش های “یادگیری ماشینی” برای شناخت ریسک فاکتور های دیگر مربوط به دمانس می باشند. تا بتوان با کمک آن اطلاعات مورد نیاز را در سطح جامعه یافت و نشر نمود تا میزان بروز این پدیده در جامعه به حداقل آن برسد.
پی نوشت : یادگیری ماشینی در واقع نوعی از هوش مصنوعی است که در آن کامپیوتر توانایی “یادگیری” پیدا می کند و به یافتن ارتباط بین اطلاعات دریافت شده می پردازد.
برای کسب اطلاعات بیشتر اینجا کلیک کنید.