تاریخ انتشار: دسامبر 21, 2018
افرادی که دیر وقت به رختخواب میروند، اغلب رژیم غذایی ناسالمتری نسبت به افرادی که زود به رختخواب میروند، دارند. آنها اغلب الکل، قندها، نوشیدنیهای کافئیندار و فستفود بیشتری مصرف میکنند. همچنین به طور مداوم الگوی غذایی نامنظمتری دارند، زیرا صبحانه نمیخورند و ممکن است شبها دیر وقت غذا بخورند. در رژیم غذایی آنها به میزان کمتری غلات، دانه چاودار و سبزیجات است و تعداد دفعات وعدههای غذایی آنها کمتر است. با این حال حجم غذایی که در این وعدهها میخورند، بیشتر است. این خود به وضوح توضیح میدهد که چرا جغدهای شب بیشتر در معرض خطر ابتلا به بیماریهای مزمن میباشند. خوردن غذا در اواخر روز نیز با افزایش خطر ابتلا به دیابت نوع 2 همراه است، زیرا ریتم شبانهروزی بر نحوه متابولیسم گلوکز در بدن تاثیر میگذارد.
سطح گلوکز باید به طور طبیعی در طول روز روند کاهشی داشته باشد و در شب به پایینترین میزان خود برسد، ولی در افرادی که تا دیر وقت بیدار هستند میزان گلوکز آنها در شب افزایش مییابد. این امر میتواند تأثیر منفی بر متابولیسم داشته باشد، زیرا بدن آنها از فرایند بیولوژیکی طبیعی خود پیروی نمیکند.
این موضوع بر سلامتی افرادی که تغییرات شیفت کاری دارند نیز تاثیر میگذارد، زیرا آنها به طور مداوم باید ساعت بدن خود را با ساعت کاری سازگار کنند. محققان دریافتند که این رفتار حساسیت نسبت به انسولین را کاهش میدهد، تحمل گلوکز را تحتتاثیر قرار میدهد و خطر ابتلا به دیابت نوع 2 را در آنها افزایش میدهد.
محقق پروژه میگوید: دیرخوابی در نوجوانان باعث بروز رفتار نادرست غذا خوردن و رژیم غذایی فقیرتر در آنها میشود که این امر میتواند پیامدهای مهمی در سلامتی آنها در بزرگسالی داشته باشد، زیرا اکثر عادات غذایی در نوجوانی شکل میگیرند.