محققان دریافته اند که چرا استفاده از داروهای روان گردان و توهم زا برای درمان مجموعه ای از اختلالات روانی رو به افزایش است. انتشارات علمی و پیشرفت های درمانی نشان می دهند که شهرت اسید لیزرژیک دی اتیل آمید LSD ، mescaline (از کاکتوس پیتوت) و psilocybin (قارچ ها) تحت عنوان داروهای روان گردان، داروهای خطرناکی محسوب می شوند که به طور غیرمنصفانه ای بر تفسیر های خوشبینانه در مورد اثرات آنها سایه افکنده است.
مجلات علمی مهم مقاله هایی را منتشر کرده اند که با دلایلی مبتنی بر شواهد، نشان می دهند که pscilocybin به طور قابل توجهی باعث کاهش اضطراب در بیماران مبتلا به بیماری های خطرناک مانند سرطان می شود. همچنین MDMA یا 3،4-methylenedioxy-methamphetaminecan که به عنوان ecstasy شناخته می شود برای بهبود افراد مبتلا به PTSD مناسب است. در سال 1957، واژه psychedelic یا روان گردان به طور رسمی توسط Humphry Osmond روانپزشک بریتانیایی وارد لغت نامه انگلیسی شد. اسموند بر روی شیره کاکتوس peyote که توسط دانشمندان آلمانی در دهه 1930 در آزمایشگاه سنتز شده بود مطالعه کرد و LSD یک ماده آزمایشگاهی بود که توسط آلبرت هوفمن در سوئیس تولید شد. در طول دهه 1950 و در دهه 1960، بیش از 1000 مقاله علمی در سراسر جهان در مورد پتانسیل این روان گردان ها برای اعتیاد و تروما بحث می کردند. اما، تا پایان دهه 1960، بیشتر تحقیقات روانشناختی قانونی در این مورد متوقف شد و این مواد به عنوان سنبلی برای لذت گرایی و خشونت معرفی شدند. اما اکنون این تفسیر شروع به تغییر کرده است و تعدادی از محققان معتقد به پیوستن به حمایت از مقررات جدیدی هستند که اجازه می دهد تأثیرات عصب شناسی داروهای روان گردان را مورد مطالعه قرار دهد. درخواست مطالعات در زمینه های مختلف از مکانیزم واکنش های دارویی تا مطالعه نقش روان گردان در روان درمانی متغیر بودند.
در سال 2017 در اوکلند کالیفرنیا، بزرگترین گردهمایی دانشمندان و محققان در مورد روان گردان ها برگزار شد که بیش از 3،000 شرکت کننده از فیلمسازان، دانشمندان علوم اعصاب، روزنامه نگاران، روانپزشکان، هنرمندان، مشاوران سیاست، کمدین، مورخان، انسان شناسان، درمانگران بومی و بیماران در آن حضور داشتند و خواستار بازگردانی مطالعات روی روانگردان ها شدند.
علم مدرن متمرکز بر جمع آوری داده ها – اندازه گیری واکنش ها، شناسایی شبکه های عصبی و کشف مسیرهای عصبی-شیمیایی است. این به طور قطع به دور از سوالات فلسفی بزرگتر از این است که ما چگونه فکر می کنیم آگاهی چیست و یا اینکه چگونه افکار انسانی در حال تکامل هستند. بعضی از این سوالات الهام بخش نسل پیشین محققان برای مطالعات اولیه روان گردان ها بودند. به عبارت دیگر، پیگیری علمی باید همراه با بررسی سنت های انسانی (تاریخچه روان گردان ها در زندگی بشر) به این پرسش ها پاسخ دهند که روان گردان ها چگونه کار می کند، و چرا آنها مهم هستند.