محققان موفق به بازیابی عملکرد دست و مهارتهای حرکتی در موش صحرایی شدند که که از فلج ناشی از آسیب نخاعی رنج میبردند. محققان در کالج لانگ کینگ، نشان دادهاند که موش صحرایی با جراحات نخاعی پس از درمان با ژن درمانی، میتواند مهارتهای حرکتی خود را دوباره یاد بگیرد. افرادی که دچار آسیب نخاعی شدهاند، اغلب توانایی انجام اقدامات روزمره را ندارند چرا که این کارها مستلزم حرکات هماهنگ شدهی دستها؛ مانند نوشتن، نگه داشتن مسواک یا برداشتن یک نوشیدنی و غیره است. بازیابی عملکرد دست اولین اولویت این بیماران است و به طور چشمگیری عدم وابستگی و کیفیت زندگی آنان را بهبود میبخشد. در حال حاضر هیچ نوع درمان احیا کنندهای در دسترس نیست.
محققان برای بازسازی بافت آسیب دیده در طناب نخاعی، ژن درمانی جدیدی را آزمایش کردهاند که میتواند با استفاده از یک آنتی بیوتیک معمولی روشن و خاموش شود.
پروفسور الیزابت برادبری از موسسهی روانپزشکی، روانشناسی و علوم اعصاب (IoPPN) میگوید: “آنچه در مورد رویکرد ما هیجانانگیز است این است که با استفاده از ژن “سوئیچ” میتوانیم دقیقا دورهی زمانی ارائهی درمان را کنترل کنیم. به این معنی که میتوانیم در زمان مطلوب مورد نیاز برای درمان دقیقتر باشیم. ژن درمانی امکان درمان مناطق بزرگی از نخاع را تنها با یک تزریق میسر میسازد و زمانی که دیگر نیازی به ادامهی درمان نیست با “سوئیچ” میتوانیم ژن را خاموش کنیم.”
بعد از آسیب نخاعی پس از سانحه، بافت اسکار متراکم (dense scar tissue) شکل میگیرد که مانع اتصالات جدید بین سلولهای عصبی میشود. ژن درمانی باعث میشود که سلولها آنزیمی به نام کندرویتیناز (chondroitinase) تولید کنند که میتواند این بافت اسکار را تجزیه کرده و شبکههای سلولهای عصبی را مجدداً احیا نماید.
بیشتر آسیبهای نخاعی در انسان در سطح گردنی رخ میدهند و بر هر چهار اندام تأثیر میگذارند. محققان روش ژن درمانی را بر روی موشهای با جراحات نخاعی به کار بردند، که بسیار شبیه آسیبهای نخاعی در انسان بودند که بعد از اثرات پس از سانحه مانند تصادفات اتومبیل یا سقوط رخ میدهند.
دکتر امیلی برنساید از IoPPN توضیح میدهد: “موشها و انسانها در هنگام رسیدن و گرفتن اشیاء از حرکاتهای متوالی هماهنگ شده و مشابهی استفاده میکنند. ما دریافتیم هنگامی که ژن درمانی به مدت دو ماه روشن باشد، موشها با همان دقت مورد نیاز قادر به رسیدن و گرفتن گلولههای قند بودند. همچنین افزایش قابل توجهی در فعالیت نخاع موش صحرایی یافتیم، که نشان میدهد ارتباطات جدیدی در شبکههای سلولهای عصبی آنان ایجاد شده است.”
پژوهشگران میبایست بر مشکل سیستم ایمنی تشخیص بدن نیز غلبه کنند و مکانیسم سوئیچ ژن را به موقع بردارند. محققان برای کنار آمدن با این مشکل، با همکاران خود در هلند برای افزودن یک ژن مخفی، که سوئیچ ژن را از سیستم ایمنی بدن پنهان میکند، همکاری کردند.
پروفسور جوست وراهاگن در موسسهی علوم اعصاب هلند میگوید: “استفاده از سوئیچ ژن مخفی حفاظت مهمی را فراهم میکند و یک گام تشویقی به سوی یک ژن درمانی موثر در آسیبهای نخاعی است. این برای اولین بار است که نشان داده شده است ژن درمان با کلید خاموش / روشن در حیوانات آزمایشگاهی کار میکند.”
ژن درمانی هنوز برای آزمایشات انسانی آماده نشده است. در حالی که توانایی خاموش کردن یک ژن درمانی، حفاظت را فراهم میکند، محققان دریافتند که حتی پس از خاموش شدن نیز، مقدار کمی از ژن هنوز فعال بود. آنها اکنون در تلاش هستند که ژن را به طور کامل خاموش کرده و به سمت آزمایشات در گونههای بزرگتر حرکت کنند.
برای کسب اطلاعات بیشتر اینجا کلیک کنید.