مرکز کنترل و پیشگیری بیماری ها در امریکا بیان داشت که ۴۰ میلیون آمریکایی سطوح مختلفی از آلودگی انگلی توکسوپلاسما را دارند ولی بیشتر این افراد نشانه مبنی بر ابتلا به این انگل را در خود نشان نمیدهند.
این انگل در تماس با حیوانات اهلی در مزارع یا بچه گربه های آلوده، خوردن گوشت نیم پز به انسان انتقال میابد و ممکن از نشانه ای در افراد نداشته باشد یا نشانه های ضعیفی در افراد و یا نشانه های بیماری آنفولانزا در آنها بروز پیدا کند.
در تعداد محدودی از بیماران این انگل های میکروسکوپیک میتوانند به درون نورون ها نفوذ پیدا کرده و باعث بروز خطا در سیگنال دهی نورون ها شوند که ممکن است باعث بروز صرع، اختلالات خلقی و شخصیتی در افراد، تغییرات در بینایی و یا حتی باعث بروز بیماری اسکیزوفرنی شوند.
بعد از ابتلا اولیه فرد ممکن است وارد فاز ابتلای مزمن شود که محققین این پروژه در پی آن هستند که تغییرات در مسیرهای عصبی در این صورت و در مراحل بعدی آلودگی به کیست ها را مورد ارزیابی قرار دهند.
انگل توکسوپلاسما گوندی با تغییر رفتار سلولهای میکروگلیا که در نزدیکی نورون ها قرار دارند باعث تخریب سیگنالهای مهاری در مغز میشود.
به این صورت که سلول های میکروگلیا به صورت غلافی اطراف نورون مانع رسیدن سیگنالهای اینترنورون ها و رسیدن این سیگنالهای مهاری به نورون ها می شوند.
این تخریب سیگنالهای مهاری مشابه شرایطی است که در بسیاری از بیماری های اعصاب و روان مشاهده میشود.
درون نورون ها محل مناسبی برای پنهان شدن کیست های این انگل ها هستند چرا که نورون های آلوده مولکولهایی که باعث بروز پاسخ سیستم ایمنی میشوند را تولید نمیکنند.
این تحقیقات بر روی موش های آزمایشگاهی صورت گرفت وقتی که رفتار های عجیبی در آنها بعد از ابتلا به این انگل صورت می گرفت.
از جمله این رفتارها عدم ترسیدن موش برای نزدیک شدن به شکارچی طبیعی خود یعنی گربه ها بود. در حقیقت موشهای مبتلا به این انگل خود را به عمد در معرض خطر قرار می دادند و به گربه ها (شکارچی طبیعی موشها که همیشه از آنها می گریختند) نزدیک می شدند.
مطالعات آینده بر چگونگی تکوین میکروگلیا ها در روند پاسخ به این آلودگی انگلی خواهد بود.
جهت کسب اطلاعات بیشتر، اینجا را کلیک کنید.