یک محقق روانشناسی شواهد اولیهای را نشان داده است که خواب ضعیف میتواند خطر ابتلا به نشانگان افسردگی را در برخی افراد کاهش دهد. یافتههای او در مجلهی روانشناسی فردی و اجتماعی منتشر شده است.
جرالد جی. هافل از دانشگاه نوتردام میگوید: “تحقیق من بر روی پاسخ به این سوال متمرکز است، که با فرض همان شرایط منفی زندگی، چرا فردی افسرده میشود ولی دیگری افسرده نمیشود؟ ”
“با توجه به نظریههای شناختی افسردگی، جواب این سوال در این نکته نهفته است که چگونه شخص رویدادهای منفی زندگی را تفسیر میکند. برخی از افراد دارای آسیب پذیری شناختی هستند. این یک اصطلاح ویژه است به این معنی که برخی از افراد تمایل دارند پس از تجربهی رویدادهای منفی زندگی، در مورد خود و آیندهی خود افکارمنفی ایجاد کنند. ”
او اظهار داشت: ” به نظر میرسد که این گرایش (به عنوان مثال، آسیب پذیری شناختی) یک عامل خطر صفت-مانند (trait like) باشد که تغییر آن دشوار است. هدف از این مطالعه این است که یک استراتژی محدود کنندهی خواب برای کمک به افراد مبتلا به آسیب پذیری شناختی را امتحان کند.”
“بر خلاف مداخلات دیگر که با هدف تغییر آسیبپذیری عامل صفت-مانند یک شخص صورت میگیرند، ما تلاش کردیم تا با عواقب آسیب پذیری روبرو شویم (با جلوگیری از تثبیت افکار منفی در طول خواب)”.
این مطالعه نشان داد که خواب ضعیف باعث کاهش نشانگان افسردگی در طول زمان استرس میشود، البته در میان کسانی که سطح بالایی از آسیب پذیری شناختی دارند – اما نه در میان کسانی که سطح پایینی دارند. این یافته ها، نتایج سه مطالعهی جداگانه هستند.
هافل مطالعهی اولیهای را بر روی 134 دانشجوی کالج انجام داد که در آن شرکت کنندگان را در مورد آسیب پذیری شناختی، خواب، حوادث زندگی استرس زا و نشانگان افسردگی در طی 4 هفته بررسی کرد.
در مطالعهی دوم، محققان 47 دانشجوی کالج را داشتند، که به جای تکیه بر گزارشهای خود، یک دستگاه آتیگرا را برای اندازه گیری خواب خود پوشیده بودند.
در مطالعهی سوم، یک طراحی آزمایشی پیاده شد که در آن 40 شرکت کنندهای که دارای آسیب شناختی شناخته شده بودند، به طور تصادفی به 14 روز مداخلهی محدودیت خواب و یا تحت شرایط کنترل شده اختصاص دادهشدند.
هافل به PsyPost توضیح داد: “مطالعه نشان میدهد که خواب کمتر میتواند به افرادی که در معرض خطر بالا یا افسردگی شناختی هستند کمک کند. فرضیه ما این است که خواب کم مانع استحکام افکار منفی در افراد با خطر بالا میشود.” اما نتایج مطالعه باید به عنوان یک اثبات مفهوم و نه یک مسیر اثبات شده برای درمان افسردگی بالینی باشد.
هافل میگوید: “ما برای اکثریت قریب به اتفاق مردم خواب کمتر را توصیه نمی کنیم. خواب برای عملکرد سالم جسمی و روانی حیاتی است. مزایای محدودیت خواب صرفاً برای کسانی که سطح بالایی از آسیب پذیری شناختی داشتند و تنها در زمان استرس بالا مفید واقع میشود”.
هافل توضیح داد: “در آینده، تحقیقات بیشتری برای تکرار این نتایج و نیز برای درک کامل این تجربه ضروری است که چرا خواب کمتر برای این گروه مفید بود. این مهم است که بدانیم که آیا خواب کمتر صرفاً از تحکیم شناخت منفی جلوگیری میکند و یا بر فاکتورهای دیگر نیز تأثیر میگذارد که در این مطالعه نمیگنجند (به عنوان مثال، کاهش خواب REM).”
“به طور مشابه، برای تعیین میزان مطلوب محدودیت خواب برای جلوگیری از افسردگی در این گروه در معرض خطر،تحقیقات بیشتری لازم است.”
هافل افزود: “اگر شما (خودتان) یا کسی که میشناسید که از افسردگی رنج میبرد،لطفاً به دنبال کمک به او باشید. “تعدادی از درمانهای تجربی حمایت شده برای افسردگی از جمله درمان رفتاری شناختی (CBT) و داروهای SSRI وجود دارند. مهم است روشن شود که CBT به عنوان دارو موثر است و همچنین دارای اثرات پیشگیرانه است، به این معنی که باعث میشود تا شما کمتر در آینده به عود آن دچار شوید.”
برای کسب اطلاعات بیشتر اینجا کلیک کنید.