تقریباً همهی ما زبان را به عنوان یک ویژگی منحصربهفرد در خودمان میشناسیم که در هیچ موجود دیگری در جهان به این پیچیدگی یافت نمیشود. برخی از نظریه ها معتقدند که مراکزی در مغز بهطور اختصاصی برای یادگیری زبان وجود دارند، اما شواهد جدید چیزی غیر از این را به ما میگویند. پژوهش جدیدی نشان می دهد که یادگیری زبان وابسته به مسیرهای قدیمیتری در مغز است طوریکه این مسیرها را میتوان در سایر موجودات زنده نیز یافت.
در این پژوهش از 665 شرکت کننده اعم از کودک و بزرگسال استفاده شد. طوریکه در کودکان یادگیری زبان مادری و در بزرگسالان یادگیری زبان دوم را بررسی میکردند. یادگیری زبان در کودکان کاملاً وابسته به حافظه عملی (مؤثر در یادگیری هایی مانند یادگیری دوچرخه سواری) و در بزرگسالان ابتدا وابسته به حافظهی بیانی (مانند به خاطر سپردن لیست خرید) و سپس وابسته به حافظهی عملی است. این در حالیست که این دو سیستم یادگیری در سایر موجودات نیز یافت میشوند.
یافته های جدید در این زمینه می تواند در بهبود یادگیری زبان دوم حائز اهمیت باشد و حتی شاید بتواند در یادگیری افراد اوتیسمی و افراد مبتلا به دیسلکسی مؤثر باشد. در حال حاضر دانش ما درباره مبانی بیولوژی و ژنتیک یادگیری زبان نسبت به سایر بخش های مغز بسیار محدود است اما مطالعات جدید میتوانند برای پیشرفت در این زمینه مثمر ثمر باشند.