توانایی در یکپارچه سازی اطلاعات از حس های مختلف برای تکامل نوزاد و درک آن از اطلاعات محیطی ضروری است.
یک مطالعه جدید نشان میدهد که کودکانی که توجه کمتری به همزمانی بینایی و شنوایی نشان میدهند، ممکن است ریسک بیشتری برای توسعه طیف اختلالات اوتیسم (ASD) داشته باشند. این اطلاعات در مورد گسترش اولیه ASD ممکن است در آینده به کشف و مداخله سریعتر منجر شود.
این یافته ها اخیراً در ژورنال روانشناسی و روانپزشکی کودک چاپ شده اند. محققان به نوزدان اجازه میدادند صفحه نمایش کامپیوتری را مشاهده کنند. در یک نیمه این صفحه تصاویری در همزمانی با صدا پخش میشد و نیمه دیگر اشیایی متحرک را بدون هیچ ارتباطی با صدا نشان میداد. شرکت کنندگانی که در سه سالگی واجد شرایط ASD بودند به تصاویر دو نیمه به صورت یکسان توجه میکردند، در حالی که کودکانی که تکامل نرمال داشتند به طور قوی نیمهی دارای همزمانی صدا و تصویر ( به این صورت تعریف میشود که تغییر در سرعت حرکت اشیا، با افزایش حجم صدا همزمان باشد) را ترجیح دادند.
ترج فالک-ایتر، دانشیار بخش روانشناسی دانشگاه uppsala میگوید”ما انتظار یک اثر را در این تحقیق داشتیم اما با این حال از اینکه چقدر این تفاوت در این گروه قوی بود شگفتزده شدیم. ما معتقدیم که این شواهد مهم هستند زیرا به عملکردهای پایهای اشاره میکنند که پیش از این در مورد آنها زیاد تحقیق نشده بود”
این تحقیق بخشی از پروژه بزرگتر “اوتیسم اولیه سوئد (EASE)”است که با همکاری دانشگاه uppsala و مرکز اختلالات تکامل عصبی موسسه کارولینسکا (KIND) انجام میشود. پروژه شامل بررسی خواهران و برادران کوچکتر افراد دارای اختلالات ADHD, ASD و یا اختلالات زبانی است. نوزادان به صورت طولی از پنج ماهگی تا زمانی که به شش سالگی برسند پیگیری میشوند. شرکت کنندگان در آزمایش اخیر، زمانی که از نظر ترجیح بینایی مورد مطالعه قرار گرفتند، ده ماهه بودند و تا سه سال مورد پیگیری قرار گرفتند، زمانی که بررسی های تشخیصی بیماری انجام گرفت. به طور کلی، 33 نوزاد با خواهر یا برادر بزرگتر دارای ASD مورد بررسی قرار گرفتند که سیزده نفر آنها در پیگیری ها ویژگیهای تشخیصی ASD را نشان دادند. مطالعه همچنین شامل گروه کنترلی متشکل از چهارده نوزاد با ریسک ASD پایین بود.
فالک-ایتر توضیح میدهد”در حال حاضر، ASD نمیتواند به طور قطعی تا قبل از دو تا سه سالگی تشخیص داده شود. و برخلاف تحقیقات بسیاری که وجود دارند، ما اطلاعات اندکی در مورد علت آن داریم. حتی اگر مطالعه دوقلوها فاکتورهای ژنتیکی را برای علت بیماری پیشنهاد کنند، ما نمیدانیم که کدام ژنها دخیل اند و چگونه مغزِ در حال تکامل را به سمت ASD سوق میدهند.فلسفه ما این است که مطالعه مراحل اولیه تکامل مغزی، به شفاف سازی قضیه کمک میکند”
نتایج تحقیق، تفاوت های قابل توجه بین دو گروه را نشان میدهد. اما برای گفتن اینکه این نوع از تحقیق به صورت کنونی آن، میتواند تشخیص اولیه ASD را تسهیل کند یا نه، زود است.
فالک-ایتر میگوید “ما از ردیاب چشمی برای اندازه گیری میزان خیره شدن نوزاد استفاده کردیم، و آزمایش فقط دقایقی طول کشید. البته که این واقعا جذاب و امیدوارکننده است که کسی بتواند بر اساس چنین الگوی خیره شدن کوتاهی با چند درجه از دقت پیش بینی کند که چگونه یک نوزاد تکامل پیدا میکند. به طور همزمان لازم است به خاطر داشته باشیم که نتایج قابل توجه در سطح گروه به این معنی نیست که کسی بتواند این آزمون ردیابی چشمی را انجام دهد و بتواند نتایج درستی را در سطح فردی به دست آورد.”
برای کسب اطلاعات بیشتر اینجا کلیک کنید.