انعطافپذیری شناختی روشی است برای مواجهه با شرایط متفاوت.
تاریخ انتشار: دسامبر 12, 2018
فرض کنید در بزرگراهی با سرعت بالا در حال حرکت هستید، سپس وارد یک خیابان فرعی شده و بلافاصله سرعت خود را کاهش میدهید. چگونه بدون اینکه خودمان متوجه شویم و در زمان بسیار اندک این تغییر رخ میدهد؟
کورتکس پرهفرونتال مسئول برنامهریزی فعالیتهای مغز و درواقع ناحیه اصلی لازم برای «انعطافپذیری شناختی» است. در این کورتکس مجموعهای از قوانین و دستورها وجود دارند که برای شرایط مختلف تعریف شدهاند. مغز در شرایط مختلف از مجموعه دستورهای مناسب آن شرایط پیروی میکند. از نواحی دیگری که برای درست انجام شدن این انعطافپذیری بین شرایط مختلف نیاز است، فعالیت ناحیهای در تالاموس است. « mediodorsal thalamus » موظف است فعالیتهای قبلی را که برای شرایط جدید نامناسب است، مهار کند و این فعالیتها را در حافظهی کوتاهمدت نگه دارد تا اگر دوباره مغز به آنها نیاز پیدا کرد، دستور فعال شود.
در آزمایشی که در این رابطه انجام شد، گروهی موش تحت مطالعه قرار گرفتند. در این آزمایش ، موشها یاد گرفته بودند با دنبال کردن ساختارهای صوتی و تصویری در مسیر جلو و عقب حرکت کنند. به این شکل که وقتی نور فلش تابانده میشد باید به جلو حرکت میکردند تا غذا دریافت کنند و وقتی صدایی پخش میشد باید به عقب برمیگشتند تا غذا دریافت کنند. وقتی محققین قسمت mediodorsal تالاموس این موشها را غیر فعال کردند مشاهده کردند که گذر بین دو محتوا و تصمیم برای اینکه به جلو بروند یا اینکه به عقب برگردند؛ در مدت زمان بیشتری انجام میشد.
این یافتهها میتواند در جهت بهبود شبکههای عصبی هوشمند مصنوعی مفید باشد. این شبکهها فقط توانایی «آموزش و یادگیری» دارند و وقتی موضوع جدیدی یاد میگیرند، موضوع قبلی را از یاد میبرند.