خلاصه تحقیق: به مرور زمان که علایم پارکینسون تظاهر می یابند و بیماران با این بیماری تشخیص داده می شوند، ۶۰ درصد مردم آسیب شدید به سیستم عصبی سمپاتیک قلبی را تجربه می کنند. محققان درصدد کشف این مهم برآمده اند که التهاب و استرس اکسیداتیو در کدام قسمت قلب رخ می دهد و این قضیه چگونه مشکلات قلبی در بیماری پارکینسون را توجیه می کند.
طبق گفته محقق پارکینسون دکتر Marina Emborg، این تخریب عصبی در قلب به این معناست که بدن بیماران نسبت به استرس حساس شده است. بدین ترتیب ریسک خستگی، غش کردن و افتادن و بالطبع آسیب های به بار آمده نیز در این بیماران بیشتر است. دکتر Emborg و همکارانش روشی را طراحی کردند تا به وسیله آن مکانیسم های ایجادکننده آسیب به سلول های عصبی قلب را ردیابی کنند. بدین منطور آنها از ۱۰ میمون استفاده کردند و به آنها نوروتوکسین مشابه پارکینسون داده و با استفاده از PET-scan پروسه های شیمیایی دخیل را ردیابی کردند. اسکن ها در تعیین دقیق تغییرات ایجاد شده در طول زمان و در نواحی به خصوصی از بطن چپ به خوبی عمل کردند. ردیابی های انجام شده همچنین در فرآیند آزمایش کارایی درمان های محافطتی نورون های قلبی نیز به کار آمدند. بدین ترتیب نتایج حاکی از آن است که بیماران از این اسکن ها نفع می برند و طبق گفتهی metzger، دانشجوی فارغ التحصیل مغز، شاید این روش بتواند بعضی بیماران پارکینسون را قبل از پیشرفت علایمشان شناسایی کند. چرا که بسیاری از بیماران پارکینسونی، علایم قلبی شان قبل از علایم حرکتی بروز پیدا می کند. لذا این روش کمک بزرگی به بیماران پارکینسونی خواهد کرد.
در ضمن نه فقط پارکینسون بلکه بیماری هایی نظیر حمله های قلبی و دیابت نیز آسیب هایی مشابه در قلب را سبب می شوند. بنابراین این بیماران نیز می توانند از اسکن های پیشرفته گفته شده سود ببرند.
برای کسب اطلاعات بیشتر اینجا کلیک کنید.